El Yazısı

Son günlerde gözüme en çok çarpan haberlerden biri “El Yazısı Kaldırılsın” haberi oldu.

Hatta o kadar ki; imza kampanyaları başlatıldı bunun için.

Sonuna kadar destekliyorum.

Nedenine gelince.

Almanya’da yaşamış olduğum 11 yıl boyunca okullarda bu işkenceyi çektim çünkü.

İlkokul’da henüz yazmayı yeni öğrenmeye başlayan çocuklara dayatılan bu güya “güzel yazı” yüzünden çekmediğimiz kalmadı. Üstelik orada kurşun kalem kullanmak da yasak, dolma kalem ile yazmak zorundasınız. İşkencenin yanında pisliği düşünün bir de!

Ve inanın bana, şimdi normal yazı ile yazmaya çalışırken o el yazısı yüzünden saçma sapan harfler karalıyorum kağıtlara. Yazarım, deliyim, yüksek IQ falan deyip geçiyorum, tamam ama yani kendi yazımdan utanıyorum.

Her şeyden öte, birileri bana açıklayabilir mi bu yazı stilini nerede kullanıyoruz?

Tamam, eskiden mektup falan yazıyorduk, gene bir işe yarıyordu ama artık mektup denilen olay da kalmadı. Her şey teknoloji ortamında gerçekleşiyor.

Klavye kullanmayı öğretseler daha mantıklı gelecek günümüzde.

Bu nedenle, zaten hayatları sınavlarla dolu olan çocuklara bu işkenceyi yapmayın!

Bir süredir yazamadım, malum gündem yüzünden içimden gelmiyordu.

Bir de taşınma olayı çıktı başıma, kolilerle, eşyalarla boğuşuyorum bu aralar. Dün badanaya başladık diğer evde. Hem zor, hem de eğlenceli. Yenilik beni heyecanlandırıyor, tabii masraflar ve kışın kapıda olması hariç.

Yorganların çıkmasından şikayetçi değilim. Sıcacık yorganın içinden çıkmama rekoruna her zaman talibim ama kendimi çalışmaktan da alamıyorum. Dekorasyon moral veriyor. Vanilyalı mumu baş ucuma koydum yakmasam da odaya mis gibi koku veriyor. Siz de yapın. Odada vanilya kokusu insanı rahatlatıyor.

Ayrıca yeni kitaplar alıp okuma zamanı da geldi. Kahveleri hazırlayabiliriz. Ben genelde uyku önce okumayı tercih etsem de, battaniye altında, dışarıda yağmur yağarken kitap okumak harika oluyor.

Hele bir de dibinizde kediniz varsa değmeyin keyfinize!

Yine yazacağım ama önce herkes pazar günü oy vermeye!