Güle Güle Büyük Usta

“Ben Anadolu çocuğuyum, birazda deli dolu. Kızdı mı dünyayı yakarca bakan, sevdi mi içinde ormanlar yanan. Tek tabanca, yalansız çıkmış yıllardan. Yılandan korkmam yalandan korktuğum kadar. Benim bu aleme aklım ermiyor…”

O benim ve pek çoğumuzun duygularına tercüman olmuş, kelimelerin efendisiydi.

Hepimizin hayatında öyle yada böyle belki bir sözüyle, belki bir şarkısıyla yer etmişti. Aşk adamıydı o, verdiği mesajlarla, yaptığı, bestelediği tüm şarkılarla tıpkı Barış Manço gibi 7’den 77’ye geniş yelpazede duygusallık yaşayan herkese hitap etti şarkılarıyla. Öyle aşıktı ki işine mesleğine, kızlarının ismini bile Beste ve Aslı Gönül koyacak kadar hem de.

KAYAHAN’dan bahsediyorum tabii ki, hayatımın pek çoğunda var olan, her dinlediğimde şarkılarını beni çok uzaklara götüren, yumuşacık sesiyle her an karşısındaki dinleyeni yormadan, kulaklarını tırmalamayan, bağırmayan, sadece yaşadıklarını kaleme alan koca yürekli gönül adamından bahsediyorum.

Verdiği mesajlarla Sevgi kelimesinin ne kadar önemli olduğunu defalarca bıkmadan usanmadan vurgulayan dev çınardan bahsediyorum. Rahmetli Barış Manço’dan sonra beni taa yüreğimin can evinden vurdu onun gitmesi.

Yaşadığı her aşkı, her sıkıntıyı, her güzelliği, her üzüntüyü besteleriyle paylaştı tüm sevenleriyle. Bana göre çok samimiydi de, pazarlıksızdı, neyse oydu. Savaşçı ve mücadele insanıydı, defalarca mücadele etti amansız hastalığıyla ama bu sefer olmadı, vücudu daha fazla dayanamadı ve belki o güzel yüreği de.

Son olarak Sevgililer günü etkinliği için Nilüfer’le hayranlarının karşısına çıkarak adeta jübilesini yaptı. Aslında ona da bu aşk adamına da böylesi yakışırdı. Tüm sevenlerinle helalleşti ve gitti…

Ama şarkılarıyla hep yaşayacak benimle ve tüm sevenlerinle biliyorum, çünkü o bunu hep hak etti. Öyle kelimelerle bezerdi ki şarkılarını üzerinde tek tek düşündüğüm olurdu. Siyah kelebeklerin uçması, sarı saçlarından sen suçlusun, odalarda ışıksızım, aynalarda gözyaşım var, ağladıkça yangın çıkar gözyaşlarımdan…

Müthişti büyük usta, bestelerinde ne teşbihler, ne mecazlar yapar, coştururdu da coştururdu her birimizi. Yardımseverdi de üstelik, Mehmetçik vakfını Türkiye’ye tanıtan en önemli sanatçılardandı. Gömeç’i onunla sevdik biz, gitarın sesini, kemik çerçeveli gözlükleri, pantolon askılarını ve eşinin gözlerinin içine bakarak söylediği her şarkıyı..

Sadece sevenlerin öksüz kalmadı be büyük usta, sözler, kelimeler ve besteler de öksüz kaldı. Seni hep o güzel ve manalı sözünle daima hatırlayacağız.

Yolu sevgiden geçen herkesle, bir gün bir yerde buluşuruz.. Güle güle büyük usta, tüm yaşantımıza tanıklık eden eşsiz şarkıların hep yaşayacak, tüm alkışlar sana bugün ve tüm dualar..

Yaşadım sayfa sayfa
Alacaklıyım bu hayattan
Bir borcum şu canım var – İnan ki inan ki
Yaşadım yaşamak zor
Kalbimde hatıralar
Çok koştum az yolum var
Gülüm ömrüm ne kadar
Ölüm buradan ne sürer
Ne verir kalan yıllar
Ne yazmış kadir mevlam
Gülüm ömrüm ne kadar
Ölüm buradan ne sürer
Ne yazmış kadir mevlam
Ne verir kalan yıllar
Giderim gönlüm kalır
Silinir yaşananlar – Adımı seller alır
Kim sorar, kim hatırlar?
Tertibi budur bu dünyanın
Giden unutulur – Yağmur yağmaz
Güneşi vurur – Güller kavrulur
Tertibi budur bu dünyanın
Giden unutulur – Denizlere bak
Gökyüzüne bak – Beni hatırla
Tertibi budur bu dünyanın – Giden unutulur
Bir kaç damla gözyaşı da – Çabucak kurur
Tertibi budur bu dünyanın
Giden unutulur
Sen nar tanem, kar tanem – Beni unutma…