Hayvanlar Ölürken…

Birgün bir kadın bana bu kediler her türlü ölür onlara masraf edeceğine bana ver, oğlum evleniyor demişti..

Ben bunu o ana kadar düşünmemiştim ne kadar aptalmışım diye düşündüm hep..

Evimde hep kuru mama bulunur, dışarı çıktığımda ise mama kabı.. istisnasız her artan deriyi etli parçayı da, itina ile bir kenara bırakırım..

Son zamanlarda kedi azlığı dikkatimi çekti.. Arabaların yok ettiği kedi neslinin dışın da başka bir neden aradım..

Semtim de dört yüz metre mesafede hayvanlara benimle birlikte düzenli su sağlayan sadece iki kişi var..

Bir gün mahallenin, can çekişen kedi için, akşam Ateş Bey gelince götürür dediğini de iyi bilirim.. Tabi Ateş Bey geldi götürdü ama tâbi ki geç kalındı..

Yaz kavurucu.. Yürekler buz tutmuş.. Hep şunu fark etmişimdir..

Uzun süre göremediğim bir kedi bana son kez görünür ve bir daha görünmez.. Vedadır bu tam manasıyla..

Alıştırmayın buralara bırakmayın suyu mamayı..

Biz aslında hayvan falan sevmiyoruz..

Yaz sıcağında suyu bile vermiyoruz.. Uyutmuyoruz ama uyuyoruz.. Etraf tüyleri keçe olmuş, yapağı tutmuş, dökülmüş bakımsız köpek dolu..

Ötenaziyi biz hak ediyoruz.. Ruhumuz kokuşmuş..

En güzeli belki kuş olmakmış.. Etrafta çok az kuş cesedi var..

İki ayaklılar en tehlikelisi..

Yazlar ise hep susuzdur..