Ölmek Var, Doğmak Var, Ölmek Yok ,Olmak Var

Saygıdeğer okurlarım; ölmek var, yeniden doğmak var. Ölüp te yok olmak var, bir hak yolu var, birde şeytan yolu var. Bu iki yolun kapıları açık, gitmemize izin var. Yollar da ikiye ayrılıyor ayrı ayrı gidiyor, biri iyi birisi kötü.

Bir yolun başında Allah’ın istedikleri “Hak, Hukuk, Adalet”. Diğer yolun başında ise yine Allah’ın bizden istemedikleri ve “iblisin” çok hoşuna giden ama Allah’ın hiç hoşuna gitmeyen hallerin yaşanacağı yol. Allah bizim yok olmamızı istemiyor. Çünkü günahların sonunda yok olmak var. Ahiretin yok, doğuş yok, niye yok olasın, var olmak varken. Allah bizleri isteyerek yarattı güzeli yaşatmak için ama iblis öyle bir söz söyledi ki “yarattığın insana güveniyorsun, seni sevmekten vaz geçmeyeceğine”, “benim de onunla yaşamama izin ver dedi”. Ve böyle başladı iblis ile tanışmamız. İblisin yanıldığı ve bazı inançsızların Allah’ın kullarını sahipsiz mi bıraktı sandılar.

“Nahıl-38\39 da yazıyor” Allah’ın yarattığı kullarını Hz. Mevlana’nın şiirinde olduğu gibi kuldan sananlar var, İblisten sananlar var. Oysa iblis günah işletir insana, kıskançlıkla, onurlusun der küstürür , sen iyi bilirsin der, bilmediğin zaman bile tabi yaptığın her yanlışın bir cezası olduğunu bile bile yaparsın çünkü öyle bir yalan atarsın ki iftira olmaya başlar ki, bütün bunların karşılığında ceza ” cehennem kaçınılmaz olur. Kucakladığın günahlar seni yaksın diye cehenneme, kimse yakmadı, seni, sen yaktın sen. Cezayı Allah verir. Cezanın tövbesi vardır, süresi vardır af edilmek için sebepler vardır. Bütün bunlar sahipsiz olmadığımızın işaretidir.

Allah kulunu severek yarattı niye yaksın. İblis güzel yolu sever hep güzel iş yaparken, çıkar karşına, ben ne güzel gidiyordum, beni şeytan dürttü bastım gaza sonu hüsran, seni dürteni biliyorsun da dediğini niye yapıyorsun. Senin güzel yolunda giderken çıkar yoluna, çünkü teslimiyetini ölçer ne kadar seviyorsun, Allah’tan ne kadar vaz geçemezsin, sevgini ölçer ta ki senin canını acıtır, canını sıkar. Bizlerle her an zaman geçiren iblis, bizim boş veya gafil bir anımızdan faydalanır biz Kur’an bilirsek inanmayız, kanmayız dediklerine.

Tabi tanıdıysak Kur’an’a göre, dostumuzun veya düşmanımızın her halini ayıra biliriz neyin doğru neyin yanlış olduğunu, Canımızı niye yansın huzurlu yaşamak varken. Ah! o nefsimiz ah! her şeyin en güzelini bilen, her an canı bir şey isteten, istediği gibi bizi istediği yola sokan bizim iyiliğimizi düşünüyormuş gibi gösterip bize çok hatalar yaptıran, cahil nefsimiz, bize istemediğimiz işler yaptıran sonrada suçu yapmasaydın deyip “iblise” atan nefsimiz. Ne derse değil, işime amacıma uyarsa yaparım. Allah akıl vermiş aklıma uyarsa konuşuyorum nefsimle. Ne yapmalıyız önce nefsimizi terbiye edelim.

Her an takipte olalım bizim istemediğimiz bir hale veya eyleme kalktığı vakit önce kendimizi eğitelim ki kendimizi bize zararlı olan şekerse yemeyelim, sen istemedikçe yapma, ama dayanması zor canın istiyor, çok sıkılıyorsun araba ile yola çıktın, ama gaza basıp, hız yapmak istiyorsun, her canın istediğinde her şeyi yapmayalım. İnsan, hayır demeyi bilmeli, önce kendine.

Nasıl Allah’ın biz insan olabilmemiz için okursak ve hayatımıza alışkanlıklarımıza bir düzen getirmesi için bizlere Peygamberlerle kutsal kitaplar gönderdiyse bizler bu kitaplara inanıp kendimizi bir düzen içinde eğitmeliyiz. Peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa ile gönderilen, bizim gibi İslamiyet’i seçen Müslüman olan ve bu kitaba ve peygamberine inanan, iman eden ve güvenen insanların seçtiği, Kainatın kitabı yüce Kitabımız Kur’an’ı Kerim de bize, önce nefsimizi daha sonrada iblisi nasıl yok edebileceğimiz bu kitapta bu Kainat kitabında mevcut, yazılan her şeyin” her surenin ve ayetlerini” okur hayatımızın vaz geçilmesi, yaparsak tabi ki, başarılı olmamamız için hiç engel kalmaz Allah’ın yardımıyla.

Dua; “İblisin şerrinden Allaha sığınırım “Allah’a emanet olun. Saygıdeğer okurlarım araştırın “Öldükten sonra dirilmenin amacı ne? İşte sure ve 2 ayetler, sizlere Nahıl – 16 -suresi- 38\ 39 Ayet. Yazmakla okumak bir değildir. Hoşçakalın. Okuyun Kainat kitabını.

Kula bela gelmez -Hak yazmadıkça – Hak bela yazmaz- kul azmadıkça- Dini irfan bilmeyen- Bunu kul etti sanır “Hz. Mevlana.