Zor Dostum Zor – 2

Zor Dostum Zor – 1 adlı geçen haftaki yazıma göstermiş olduğunuz teveccühten dolayı teşekkür ederim..

Bu hafta, bu yazının mahiyetindeki gözlemlerimi sizlerle paylaşmaya devam edeceğim..

Geçen haftaki yazımın altına bir arkadaşım çarşının trafiğe kapanmasından sonra bu hale geldiği yorumunu yapmış.. Ben kendi adıma bu yoruma katılmadığımı özellikle belirtmek isterim.. Biz, çarşının trafiğe açık halini de biliyoruz ne yazık ki.. Esnafın, esnaf yakınlarının dükkan önlerine sıradan arabalarını getirip sabahtan akşama kadar kaldığı zamanları, toptancı arabalarının yüksek olması sebebiyle boş buldukları dükkan önlerine park edip saatlerce kaldıklarını ve bu yüzden esnafların birbirlerine, sözlü, fiziksel şiddet uyguladıklarını, hatta silahların dahi çekildiği zamanları da biliriz..

Kaldı ki sadece trafiğe kapalı alanlardaki esnaf değil müşteki olan.. Trafiğe açık alanlardaki esnaf ta zor durumda.. Yüksek enflasyonlu ortamdan düşük enflasyonlu ortama geçişte insanların ne yazık ki alım gücü düştü.. Hayatımıza kredi kartları, banka kredileri girdi.. Evvelden her mağazanın kendi müşteri kitlesi vardı.. Veresiye defterleri vardı.. Bilirdiniz ki her ay gelecek paranız var..

Kredi kartlarıyla birlikte benim müşterim, benim mağazam diye birşey kalmadı.. Daha da önemlisi evvelden esnafa bir saygı vardı.. Mağazadan içeriye giren her insan esnafa saygıyla selam verir, hem mesafeyi koruyarak hem de belli bir samimiyet çerçevesinde alışverişini yapardı..

Ha keza esnaf ta gelen her müşteriyle birebir ilgilenir, güler yüzle karşılardı.. Şimdilerde bu düzen tamamen bozuldu.. Müşteri istediğimi istediğim yerden alırım edasıyla davranırken, esnaf ta zaten ayakta kalma mücadelesi verme çabasında olduğundan gergin olabiliyor..

Bu işin mutfağında olan insanlar olarak, şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki, insanların birbirlerine saygısı kalmadı.. Hoşgörü bitti, empati ise hiç yok.. Kimsenin laf söylemede birbirinden aşağı kalır yeri yok.

Küçük, büyük, kadın, erkek demeden herkes birbiriyle laf düellosu yapmaya bayılır oldu.. Herkes herkesi fütursuzca eleştirmekte.. Açıkçası bu davranış bozukluğu beni son yıllarda korkutur oldu..

Çünkü ebeveyn olarak istesek de istemesek de çocuklarımız bir şekilde hepimizi rol model olarak seçiyor.. Dolayısıyla bu davranışlar onların karakterlerini de şekillendiriyor.. Yani gelecek te daha zor günler bekliyor ne yazık ki gelecek nesli Ve esnafları..!

İşin ilginç yanı ise beni çok düşündürüyor.. Kiminle bu konuları konuşsam herkes benimle aynı fikirde.. Herkes saygının bittiğini, hoşgörünün kalmadığını söylüyor.. Peki siz biz hem fikirsek tüm bu duygu ve düşüncelerde kim bu düzeni bozan?

Kaldı ki, yine çarşı trafiğinin açık olduğu dönemlerde anneler, babalar ellerinden tuttukları çocuklarını araç gereçten korumak adına istedikleri gibi alışveriş yapamıyorlardı.. Vitrinlere bakamıyorlardı.. Oysa trafiğe kapalı alanlarda yapılan alışveriş de insanların acele etmeden daha doğru kararlar verebilmelerini sağlamaktadır..

Pek çok sahil kenarındaki tatil yerlerine gidenler gayet iyi bilirler ki trafiğe kapalı caddeleri adeta insandan geçilmeyecek durumdadır.. Ve alışveriş çok erken saatlerden başlayıp gece geç vakitlere dek devam etmektedir..

Eleştirilerimiz olacaktır, olmalıdır da.. Yıkmadan, dökmeden, kırmadan olumlu yönde fikirlerimizi yetkililere bildirmeliyiz.. Tabii ki saygımızı ve sevgimizi hiç yitirmeden..

Sevgiler…